Zijden stoffen werden in China al lang voor onze jaartelling gefabriceerd, maar zodra de betoverend glanzende stof bekendheid kreeg, wilde iedereen het hebben. Voor de Romeinen vormde het een begeerde handelswaar, al dachten sommigen dat de ragfijne weefsels een gevaar waren voor de beschaving. In de zesde eeuw slaagde keizer Justinianus erin om zijderupsen te laten meesmokkelen naar Byzantium, zodat daar een ook een eigen sericultuur tot bloei kwam. De zijderoute naar het verre oosten stopte daardoor niet, er was gewoon nog veel meer van het luxueuze materiaal voor handen. Vanaf de middeleeuwen werden Italiaanse steden de belangrijkste zijdecentra van Europa.

Zijden stoffen vergaan. Er is weinig van over gebleven, op wat kleine stukken in museumcollecties na. In de schilderkunst is echter veel prachtige textiel terug te zien, stoffen die de schilders minutieus hebben weergegeven.

Kunsthistorica Annenies Keur voert ons mee langs het legendarische spoor van de zijderoute, door magische landstreken waarlangs mensen, artefacten en opvattingen met elkaar in contact kwamen. Op de golven van handel en wandel kwam kunst tot bloei.